Evert, als antwoord op je Instagram bericht: bij mij staat de ‘Zomermodus uit’. Ook in de weekendjes ‘verlof’ hebben wij gewerkt door te wandelen en te fietsen. Pas(cal) en ik hebben zeker niet stil gestaan. Maar ik begrijp je hoor, je werkt het hardst door gewoon de sportlessen te blijven volgen. Die waren er zeker wel, maar er waren weken bij dat ik er wat minder frequent was. Dus ik voer ze vanaf vandaag (september) weer op! Wel moet ik mijzelf een kanttekening geven dat er de komende maand veel events en activiteiten op de planning staan, dus dat ik af en toe wel verstek moet laten gaan. Ja, ja, ik leer het wel…

Sporten als medicijn

Natuurlijk gaat alles niet in één keer goed! Dat zou een sprookje zijn, maar nooit gedacht dat sporten mijn medicijn zou worden. Al vaker heb ik geschreven over hoe mijn brain werkt. Volgens mij sta ik nooit ‘uit’, ik heb een knop aan en uit. Als ik naar bed ga, gaat de knop uit op het moment dat ik in slaap val en hoe vroeg of laat ik op sta, de knop ‘aan’ gaat dan om en ik ben er weer. Iets met ochtend- en avondritme zegt mij niet zoveel. Sporten laat mijn brain even een uurtje stil staan, even geen andere prikkels/gedachten in mijn hoofd. Alleen Evert, Marco of Lienke, die mij vertellen wat ik in de les mag uitvoeren. Die uurtjes per week zijn verslavend, omdat ze mij echt rust geven. Even alleen ik en de les.

Uitdaging

Ergens is het dat die lessen mij wel uitdagen, dat ik zeker elke week streng tegen mijzelf moet zijn om wel weer een stapje verder te gaan. Ik kan slecht tegen iets niet kunnen, dus als ik een slechte dag heb, dan baal ik daar ook goed van. Of vooral als ik tegen mijzelf moet zeggen dat ik niet kan gaan, omdat ik een avond in het westen ben (laat thuis) of gewoon omdat wij wat anders te doen hebben. Toch heb ik nog niet gehad dat ik het niet weer op ging pakken. Zo ga ik op zondagochtend om 08:45 uur voor een les Cyclemasters spontaan mijn bed uit en hoppa zit ik om ca. 09:00 uur met een les van een uur op het fietsje te luisteren naar de aanmoedigingen van Marco of Evert.

Online staat nooit ‘uit’

Het leuke van de lessen is, dat ik online ergens wel weer het contact met de heren en dame trainers opzoek. Even een beeld delen van de les op Instagram biedt een peptalk van Evert of een gedeeld bericht bij Dear Good Morning (Lienke). Zo zijn wij toch weer online bezig, maar tja… onderdeel van mijn leven.

Discipline

Voor mij is discipline en leven met schema’s ook gewoon mijn leven. Dus het inplannen van de lessen is geen probleem. Ik vind het lastiger als ik het niet kan uitvoeren of ik even pas op de plaats moet maken omdat het weer mijn longen wat laten sputteren. Ik heb wel geleerd dat ik dan op de rem moet en niet half ‘kotsend’ wel die fiets op moet gaan. Een aantal jaren geleden deed ik dat wel en dan loop je uiteindelijk ook tegen de muur. Het sporten met een virtuele instructeur is voor mij ook totaal geen probleem. Mijn eigen doelstellingen tellen en weerhouden mij ook niet om mijn sportritme aan te houden. Je voelt zelf dat je gewoon stapjes maakt en je uithoudingsvermogen verbetert. Dat helpt dan weer om een langere en/of zwaardere les te gaan volgen.

Core trainen

Met de Xcore lessen onder de begeleiding van Lienke werk ik aan ‘mijn Core: buik (= moet platter)’ en mijn ‘kipfilets (onderarmen) en in de lessen van Marco en Evert werk ik aan mijn uithoudingsvermogen, been- en bilspieren (fietsen). De schop onder mijn kont geef ik mijzelf. Ik vind het leuk om steeds een tandje meer te kunnen, de les een tandje zwaarder te trappen of de Xcore les wat heftiger te maken door harder te slaan met de buis of de bewegingen krachtiger uit te voeren.

Me myself and I

Voor mij biedt het sporten mij op dit moment ook wel een soort van dichter bij mezelf komen. Want ook bij mij is de pijp af en toe goed leeg. Ik heb inmiddels door dat dat vaak ligt aan het laten binnenkomen van negatieve gevoelens of houding van mensen. Waar je alleen het gevoel hebt dat je geeft en waar niet of nauwelijks iets van terugkrijgt. Elke keer als je opnieuw de moeite doet om die energie te laten ontpoppen, dan klapt het naar een X-aantal minuten weer terug naar een dieptepunt. Je kunt je afvragen waarom je überhaupt daar energie aan geeft en waarom je jezelf dit laat gebeuren. Het antwoord op die vraag ben ik continu aan het onderzoeken…wie weet is dit onderwerp inspiratie voor een volgend blog? De eerste inspiratie deel ik al graag met jullie, geschreven door Jennifer Hoffman:

“Kies relaties die jou iets kunnen geven, en leer te genieten van de balans van delen, partnerschap en energie in balans in al je relaties. Geef tenslotte met open hart en zonder verwachtingen, maar breng je geven in balans met een bereidheid te ontvangen en dan zal je ook zelf zeker vervuld en gevuld zijn.” ~ Jennifer Hoffman

Op naar de volgende workout! Of dit nu werk of in de sportschool is!