Deze week zat ik met een collega aan tafel voor een 1-op-1. Wij spraken over het werk, over waar hij staat in zijn eigen ontwikkeling en over het woordje ’tijd’. Ik hoorde hem zeggen: “Ik geef het gewoon de tijd en ik vertrouw er op dat als het zo ver is, ik op dat moment de juiste keuzes maak, dat geeft mij rust en ruimte om in het hier en nu te leven”. Toen dacht ik, zou dat werkelijk zo zijn. Is het misschien vertrouwen op je eigen weg, die je bewandelt en vertrouwen op de keuzes die je maakt en die kloppen bij het leven dat daar bij hoort? Hoe grappig en ondanks dat dit de bedoeling niet direct was, gingen we verder over het onderwerp ’tijd’. Een cadeautje om zo eens met elkaar te praten en na te denken. Voor de collega die het betreft, wil ik alleen maar zeggen #dankjewel.

Het gesprek ging dieper, maar omdat ik het gesprek erg respecteerde en waardeerde, laat ik het gesprek tussen ons tweeën hier los en ga in in dit blog verder over hoe ik het woordje tijd zie en dat aan het woordje tijd ook rust een onvoorwaardelijk thema is. Heel bijzonder dat ik afgelopen week zelf ook bezig was met het woordje ’tijd’ omdat dit het hoofdonderwerp was bij ons huwelijk…

Alles heeft zijn tijd

In november zijn wij 12,5 jaar getrouwd. Ondanks dat wij het heel bewust samen wilden gaan vieren, hebben wij begin van deze maand de keuze gemaakt om ook met de naaste familie een feestje te vieren (wordt vervolgd), naast een weekje New York samen. Ik was dus in de ‘oude doos’ op zoek naar foto’s, gedichten en teksten die tijdens ons huwelijk zijn voorgedragen door familieleden, maar ook door de dominee.

Ja, wij zijn 12,5 jaar geleden ook voor de kerk getrouwd. De dominee is een man, die mijn hele leven al onderdeel van het gezin Van Leeuwenkamp is geweest: school, overlijden van opa en oma, huwelijksplechtigheden van mijn zus en mij. Als er dus iemand weet, wat bij ons past, is hij het. Het thema van de dienst was ‘Alles heeft zijn tijd’. In de bijbel (Prediker) is hier een tekst over geschreven ‘Alles heeft zijn tijd’. Een tekst die je bewust maakt dat het leven niet maakbaar is. Voor ons herkenbaar en een tekst waar wij ook zeker een gevoel bij hebben. Ja, 12,5 jaar geleden al!

Maximale uit ons zelf

Een tekst die helder zegt hoe het leven in elkaar zit. We kunnen niet altijd op onze toppen functioneren. Constant het maximale uit onszelf halen. Ons laten leiden door volle agenda’s. Of door verwachtingen van onszelf en de ander, wat hoort of sociaal gewenst is. Voor mij klinkt er ontspanning in de tekst door. Dat je verdriet mag hebben maar dat je ook volop mag dansen. Dat momenten dat je behoefte hebt om veel te praten en periodes die je juist stil wilt zijn er mogen zijn. Laat je niet leiden door drukte, wat moet en wat gewenst is maar gun jezelf tijd. “Alles wat er is, was er allang. En wat nog komt, is er ook altijd geweest“.

Tijd

Waarom kan ik niet altijd rust vinden in deze zin? Wat gaat het snel, weer driekwart jaar van 2019 om. De tijd vliegt  en ga ik wel goed om met de tijd die ik heb, toch? Tijd is een geschenk waar we iets mee kunnen doen en waar we van kunnen genieten. De mate waarin we zelf over onze tijd kunnen beschikken is voor iedereen verschillend. Soms wordt onze tijd in beslag genomen door werk of taken die we op ons genomen hebben. Daarnaast hebben we ook vrije tijd die we op onze eigen manier kunnen invullen. Tijd om op adem te komen, tijd om weer nieuwe energie op te doen.

Rust

Rust is een gevoel. De sensatie van echte rust is te voelen van het gehele lichaam tot in de kern van de ziel. Eventueel gevoel van onrust is weg en er is pure ontspanning. Dit betekent niet dat alles goed gaat of alles goed is. Er kunnen wel zeker dingen spelen in je leven, terwijl je wel rust ervaart. De kern van het ervaren ligt in het accepteren van alles wat er is. Als je pure rust wilt hebben, is het belangrijk dat je accepteert wat er is, doet wat je kan doen en de dingen loslaat waar je niks aan kunt doen. Dit laatste kan ik altijd goed tegen mijzelf zeggen, maar niet altijd tot uitvoer brengen. Ook al is het logisch dat je niet continu rust kunt ervaren. Vaak zijn er daarvoor te veel dingen in ons leven die ons te diep raken om het te accepteren.

Omdat ik erg van het behalen van doelen ben, las ik dat als je aan de slag wilt gaan met het ervaren van rust, het aan te raden is om te gaan voor zoveel mogelijk rust en niet voor continue rust. Dit maakt het doel haalbaar en elk moment meer rust is dus eigenlijk al het bereiken van mijn doel. Alleen dat al zorgt voor meer rust!

Nou ik ben benieuwd hoe ik rust kan vinden als onvoorwaardelijk thema binnen het begrip tijd.