Ok, ik wil al jaren heel graag een eigen colomn. Waarom? Ik houd van schrijven, vind het tof om mijn gedachten aan het papier toe te vertrouwen. 1 mei ben ik 8 jaar ondernemer en als ik naar de ontwikkeling kijk die ik heb doorgemaakt als ondernemer, dan klinkt de volgende zin heel cliché: ‘Soms had ik wel gewenst dat er momenten waren geweest dat ik eerder had ingezien dat een andere weg mij meer had gebracht of mij eerder een verdieping in mijn bedrijf had opgeleverd’. Ergens was ik alleen toen niet toe in staat om dat te zien. Wilde ik het ook niet zien en had ik ook niet de mensen om mij heen, die mij hierop konden wijzen. Oprecht kan ik wel zeggen dat ik aan de gemaakte stappen wel vaak heel veel plezier heb beleefd. Het voelde namelijk vaak niet als ‘fout’. Vanuit financieel oogpunt bleef ik stap-voor-stap groeien.
Het ‘groeien’ bestond voornamelijk uit het organiseren en “ontvangen” van ‘meer-werk’. De uitbreiding van meer werk, betekende ook een ‘snelle’ uitbreiding van het team en dat gaf weer dat het werk blijvend en constant moest blijven groeien. Ergens ontstond er een vicieuze cirkel waar ik nog heel lang rondjes in had kunnen lopen. Het was een soort onrustige eenzame jacht als eindverantwoordelijke die zich zelf het niet makkelijk maakte.
Ok, waarom een eigen column
Terug naar het begin, waarom een eigen column. Je bent gestart om mijn verhaal te gaan lezen omdat de titel iets met je deed of omdat jij mij kent en benieuwd bent waar ik aan beland ben in mijn leven. Mijn trouwste ‘fans’ lazen mijn blogs op AnitaHvL en wisten dat ik dan vaak op een punt van “bewustzijn of extra onrust” was aan beland en dan werden de reddingsboeien al uit de kast gehaald. Wat nou als ik daar nu even niet ben, maar je gewoon mee wil nemen waarom dit rust en gevoel van ‘ruimte’ geeft?
Eigenlijk is dat best een bijzonder punt
Ik zit namelijk op een moment dat ik wel redelijk in control ben. Misschien noemen wij dit punt wel balans. Ik deelde van de week een bericht: ‘Omdat er niets is’. Dat is echt zo. Zo had ik woensdagmiddag gewoon tijd over. De collega’s waren heerlijk aan het werk. Vroeg ik heel voorzichtig: “Kan ik ergens bij helpen?”. “Nee hoor, alles gaat prima, dank je!” Ik word er aan de ene kant heel blij van en aan de andere kant voelt het een beetje als lui en ongemakkelijk. Ik ben zo niet gewend om geen druk te hebben of te voelen. Het is een standaard gevoel dat in mijn onderbewustzijn wordt opgewekt. Wat als dat er niet is? Hoe vul je deze leegte op? Of mag deze leegte er gewoon zijn en geniet ik van dit moment om nieuwe plannen te gaan verwezenlijken?
We staan natuurlijk niet stil! Dat snap je wel. We zijn bewust keuzes aan het maken voor nieuwe ontwikkelingen en zijn wij bezig met een ‘geleidelijke groei’. Alles wat wij in het hier en nu doen, sluit volledig aan bij onze plannen 2021-2022. We komen er ook steeds meer achter dat de mankracht die ons team nu bezit zoveel aan kan! Wat een bizar heerlijk gevoel.
Ben je benieuwd hoe mijn reis verder gaat? Het lijkt mij leuk om deze ‘geleidelijke’ reis vaker met jullie te delen. Je stapt dan wel in een trein die nog steeds genoeg snelheid maakt, maar die zeker niet als TGV vooruitschiet. Ben je benieuwd?
