Tja en dan voel je dat je hoofd overloopt. Tja… na een passie vol, bewogen, onrustig, energie, 2017 staan wij nu al weer met één been in februari 2018. Ik heb gewoon al een paar maanden niet geschreven. Het is niet dat ik niet al een paar keer gestart ben met een blog, maar door andere acties of andere gedachten in mijn hoofd, kwam het nog niet op papier. Vanavond ging ik achter mijn laptop zitten en stond het op papier… ik moet er altijd wel om lachen hoe dat bij mij werkt. Overuren… wat is dat eigenlijk van woord? Wanneer ervaar je iets als overuren?

Overuren

Nu maken we allemaal overuren. Soms bij de baas, soms als vrijwilliger maar ook als, kind, geliefde of vriendin. Daar heb je enigszins zelf invloed op maar invloed op je hersenen die overuren maken is lastiger. Mijn hoofd staat nooit stil. Gelukkig slaap ik goed. Het gaat dan vaak maar om een uurtje of 6. Als ik wakker word, ben ik er elke dag direct weer. Mijn ogen gaan open en hop, daar ratelen mijn hersenenen al weer. Het lijkt wel eens of mijn hersenen dan vinden dat ze nog wel eens even kunnen gaan nadenken over iets waar ik zelf nog geen besluit over heb genomen of zaken die ik nog niet heb afgewerkt.

Kritieke punten

Ik krijg vaak als “kritieke punten” dat ik ’te’ direct ben en ’te’ veel met mijn werk bezig ben. Delegeren leer ik beetje bij beetje. Voor mij betekent het niet dat ik hiermee de eindverantwoordelijkheid uit het oog verlies. Ik heb een bedrijf omdat ik een bepaalde passie en energie aan mijn werk geef waar ik blij en gelukkig van word. Ik besef mij 200% dat dat ook de kracht van Prosos is. Vanavond werd ik door mijn ‘collega-klant’ van het eerste uur gebeld. Hij was vol energie en adrenaline en bedankt ons als team voor de inzet van het event wat 100% vandaag goed was verlopen. Ik wil echt niet elke dag gepleased en bedankt worden omdat het ‘moet’. Als ik weet dat wij alles doen wat in ons vermogen ligt dan vind ik oprecht heerlijk om zo het weekend in te gaan. We werken er met elkaar voor 200% voor! Dat weet ik gewoon met heel mijn wezen. Zowel onze eigen mensen als de collega’s die wij al jaren inzetten voor de klussen met kennis, die wij niet altijd 100% aanwezig hebben binnen Prosos.

Delegeren

Met het werk dat ik delegeer probeer ik voor te zorgen dat taken die anders blijven liggen verdeeld worden onder collega’s die hier voor opgeleid zijn en die wij ook de ‘soul’ van Prosos mee geven. Als wij met ons team nog beter op kracht zijn, dan is het de wens dat ik nog meer werk/taken kan overdragen en dat doe/kan ik denk ik soms nog te weinig. Als ik dat voldoende zou doen zou ik nooit tijd te kort hebben en nu heeft elke dag een paar uur te weinig of vind mijn lijf dat ze meer dan de reguliere aantal slaap nodig hebben. Helaas heb ik geen tijd voor die extra slaap (uitrust) uren vind ik.

Hard?

Hard, nee ik ben niet hard. Ik ben wel duidelijk. Toch gaat mijn duidelijkheid wel altijd gepaard met vooraf goed nadenken of je dingen wel of niet kunt zeggen omdat ik het heel vervelend vind als ik mensen pijn of verdriet doe.  Nu zal dat laatste niet iedereen met me eens zijn maar laat ik daarin dan maar duidelijk zijn (en dat is echt niet hard).

Overuren

Mijn hersenen maken dan ook overuren om alles naar wens te laten verlopen. Niemand pijn of verdriet te doen en aan alle deadlines te voldoen waarin we in het leven mee te maken hebben. Dan weet ik dat ik ik dit jaar 40 word, denk je veel te weten maar de rollercoaster gaat gewoon door. Dat houdt het leven ook leuk, toch?